مهارت باز اندیشی عملکرد در مددکاری اجتماعی یکی از مهارتهای مهم در مددکاری اجتماعی است به نوعی در ترجمه مفهومی می توان آن را به باز اندیشی ترجمه کرد. لازم است مددکاران اجتماعی در تمام طول یادگیری به آن مجهز باشند. این مهارت بدان معناست که در هر مداخله ای که ما انجام داده ایم عملکرد و نقش حرفه ای خود را ارزیابی کنیم، اینکه چه فعالیتی کرده ایم و مایل بوده ایم واقعاً چه بدست آوریم در حقیقت یک ارزیابی از اندیشه ها، افکار و عملکرد خود داشته باشیم که این مهم می تواند تحت نظر یک سرپرست حرفه ای باشد.
باود و همکارانش در سال ۱۹۸۵ یک تعریف از آن ارائه دادند، به این معنی که این مهارت یک فعالیت انسانی مهم است. جایی که مردم تجربه هایشان را دوباره بدست می گیرند و آن را ارزیابی می کنند، در حقیقت کار کردن با تجارب در طول یادگیری مهم است. وقتی ما درباره عملکرد و افکار خود در یک مداخله ی ویژه باز اندیشی می کنیم، در رابطه با عملکرد احتمالی خود هم در آینده فکر می کنیم و در واقع این مهارت منجر به یادگیری و توسعه ی مهارت می شود.
ریشه های این مهارت به جان دیویی در قرن بیستم باز می گردد و او معتقد است این مهارت به ویژه زمانی که با یک موقعیت مشکل روبرو می شویم و احساس راحتی نمی کنیم دارای اهمیت است.
پس ما روی مشکل باز اندیشی می کنیم تا فهم کاملتر از آن بدست آوریم و به قول جان دیویی این نوع اندیشه مانع از این می شود که در یک جریان عادی فکر و فعالیت قرار گیریم.
فاطمه جعفری | دکتری مددکاری اجتماعی
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
